Ja. Ik schrijf nog wel eens een verhaal. Destijds verschenen die verhalen dan op dit podium. Het SchrijfbloQ-podium dat ik prettig deelde met Anita, Petra, Carolien, Lucas, Thedo en Frank. Zojuist ben ik op dit podium weer even ingelogd. Benieuwd was ik naar verbale spinnewebben. Ik wilde even kijken of de laatste wel het licht had uitgemaakt… En dan is het leuk om te merken dat zo’n digitaal thuis totaal niet gevoelig is voor de tand des tijds. Het licht brandde nog en wat er kriebelde was geen spinneweb, maar een lekker gevoel van herkenning. Ja, zo zag het er toen uit. En daar kon je op klikken om in de verhalenkamer van Anita, Lucas of Frank te komen. Gangetje door, links, en daar hadden Carolien en Thedo hun letterruimte. Beetje verder rechts Petra en Lucas. En soms wisselden we van kamer. Legden we gangetjes aan die er nog niet waren. Zo nu en dan kwamen we in real life bij elkaar om elkaar de digitale route nog eens een keer goed uit te leggen.
Zo ontstonden de verhalen. En zo onstaan ze nog steeds. Alleen is deze en gene verhuist. Digitaal wel te verstaan. En sommigen zelfs in real life. Maar de verhalen blijven stromen. Op eigen plekjes op het world wide web. Verhalen, die wat mij betreft, nog steeds worden ingegeven door het moment. Zo’n moment als pakweg een uur geleden. Toen iemand me op een feestje vroeg of ik geen verhalen meer schreef? Diegene was er destijds via SchrijfbloQ bij uit gekomen. Op dat moment realiseerde ik me dat ik na mijn digitale verhuizing geen verhuiskaartjes had gestuurd. Lost in space dus eigenlijk. Niet goed. En daarom deze poging om dat met terugwerkende kracht nog goed te maken.
Wanneer je hier klikt, zie ik je graag terug in mijn nieuwe digitale kamertje. Je bent van harte welkom!
En mocht ik daar Anita, Petra, Carolien, Lucas, Thedo of Frank tegenkomen… voor jullie ligt altijd een ‘schrijfbloqje’ klaar. Met dank voor toen, nu en later.
schrijfbloq.wordpress.com 
Ik neem aan dat Geert dit geschreven heeft, als ik de laatste regel lees weet ik het echt helemaal zeker…. Leuk.
en dat hoopte ik al. iets van je te horen of lezen – het stond op mijn to do lijstje, zeker na vorige weeg, om je op te zooeeeeekenen…
Zelf was ik laatst ook even hier terug en was blij dat het er nog was, min of meer intakt, en zelfs ook aantrekkelijk ondanks dat er lang niets op gepost was.
Ik zag jouw schrijfsels vorige week op Facebook Geert en hoopte al dat ik je nieuw e podium snel zou kunnen vinden, want ja ik mis je en ik mis ons… En wie weet ga ik hier wel gewoon door met verhalen schrijven, ook al is er nu ook Utrecht mijn stad, met verhalen over Utrecht, misschien dat dit een podium wordt voor verzonnen verhalen, want daar zoek ik nog een weg in die ik op mijn blog niet kwijt kan. We zullen zien… Dank je wel voor je aanwinst.
Leuk Geert, ik lees dit nu pas. Was een mooie tijd. En de meesten van ons zijn blijven schrijven, in meer of mindere mate.
Ha ik ben weer even trug, gekeken of ‘we’er nog zijn, ik schirjf er vandaag ook over, naar aanleiding van een stuk van Geert, en werd neiuwsgierig. 😉
http://wp.me/p2mGYf-4dm
[…] Een van mijn favoriete columschrijvers, Geert van de Munckhof, brengt mijzelf ook weer aan de wandel. Zijn multifocale stuk staat hier en zoals wel vaker brandde ik daarop los. Een mooie aanleiding om even hier om mijn bloghoekje in mijn balboekje te kijken. We (ik en mijn super ego) hebben toch al met elkaar afgesproken dat het weer tijd is om te gaan knallen met letters (wat overdreven gezegd, maar toch, iets in die richting), dus ik knip en plak gewoon wat ik aan Geert terugschreef om een mooie start te maken. Ooit zaten hij en ik samen in een leuk klupje zeer fanatieke hobby schrijvers, en ja, we zijn nog steeds on rading terms. Ik check even of we digitaal nog steeds in de lucht hangen, en ja, dat is zo. Tada SchrijfbloQ. […]