Waar ben je? 
Elke dag kwam ik je tegen.
Op de Ooster Ringdijk, van Oost naar ’t kanaal.
Was ik vroeg, zag ik je laat.
Was ik laat, zag ik je eerder.
Elke dag ging jij met mijn glimlach aan de haal.
Jij aan de wandel, ik op de Vespa.
Jij met de tijd, ik in volle vaart.
Jij in de 80 en nog immer strak in ’t pak.
Jij met de stok, ik met rugzak.
Jij besloot naar iedereen te zwaaien.
Soms zwaaide er iemand terug.
Ik besloot het om te draaien.
Ver voordat we elkaar kruisten, hield ik in.
De arm uitbundig omhoog, zwaaiend naar jou.
En jij zwaaide terug, vol overgave en trouw.
Een mooi momentje, elke ochtend.
Voor mij zeker, hopelijk ook voor jou.
Sinds vorige week ben je er niet meer.
Vakantie? Blessure? Route gewijzigd?
Of zie ik je volgende week gewoon weer?
Ik mis je ouwe.
Waar ben je?
Heengegaan?
Soms struikel je over iets wat zo doet verwonderen.
Net de deur achter Zomerlief dichtgeslagen, toen bovenstaande openging.
door Anton-Jan.
Met dank,
Carolien
schrijfbloq.wordpress.com 